Waste my time | JUNWAN

Waste my time

-i'm not gonna wait until you're done

‘ยั่วเยมัน’

‘งัดสกิลที่สั่งสมมาออกมาได้แล้ว’

‘วัดใจกันไปเลย’

‘ได้ผัวหรือไม่อีกเรื่อง แต่ที่แน่ๆอีจี้จะรู้แน่ว่ามึงไม่ซื่อ’

‘เอาให้สุด จะได้ไม่เสียใจภายหลัง’

‘แล้วอย่าลืมใช้ไอ้นั้น!’

‘ใช่! ใช้ไอ้นั้นเลย’

‘หลุดจากรอบนี้ถ้ามึงไม่ใช้ ก็ไม่มีโอกาศให้ใช้แล้วนะเว้ย!’

‘แซ่บๆๆ ขอแบบแบดบิชเลยนะ’

.

.

.

.

.

และอีกมากมายที่ทำให้ผมต้องหลุดหัวเราะออก ก่อนที่ผมจะกดตัดสายคอลกลุ่มลงแล้วหันไปมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ที่ฉายสะท้อนเงาของผมเอาไว้  เสื้อนักศึกษาที่ยับยู่ยี่ รอยรักสีม่วงเข้มที่ปรากฏสู่สายตากระจายไปทั่วนั้นชวนให้หน้าขึ้นสีเสียเหลือเกิน ผมค่อยๆเลื่อนมือไปสัมผัสมัน ก่อนจะหลับตาซึมซับความรู้สึกนี้เอาไว้ราวกับว่ามันเป็นเพียงความฝันและเมื่อผมตื่นขึ้นมันจะหายไป

ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะต้องกัดฟันข่มความทรมานช่วงล่างที่ถูกปลุกเร้าขึ้น จากใครบางคนที่อยู่หลังประตูตรงหน้าของผม...ใจเย็นไว้ตัวกู...

หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ผมจะถือว่าผมได้พยายามที่สุดแล้ว เวลาของผมน้อยลงทุกที...หลังจากคืนนี้ผ่านพ้นไป ไม่รู้ว่าเรื่องของผมกับเขาจะจบลงแบบไหน ความรักข้างเดียวตลอด4-5ปี ของนายปลาวาฬคนนี้จะจบลงยังไง อย่างน้อยก็ขอให้ผมได้ลองพยายามดูสักครั้ง...หวังว่าคุณดวงดาวและท้องฟ้าจะอยู่ข้างผมนะครับ 

ผมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางของตนลงสองสามเม็ดเพื่อให้สามารถเห็นไหล่ขาวของตนได้ชัดขึ้น แล้วค่อยๆถอดกางเกงขายาวตัวเก่งของตัวเองออกช้าๆ ก่อนจะต้องตกใจเล็กน้อยที่เห็นรอยมือของอีกคนที่ทิ้งไว้ตามขาอ่อนของตัวเอง แต่ช่างเถอะต่อจากนี้ไป...ผมจะเป็นฝ่ายไล่ต้อนเขาบ้างแล้ว เพราะผมจะไม่รออีกต่อไปแล้วล่ะครับ 

หมดเวลาเล่นวิ่งไล่จับแล้วล่ะครับจีจุน J

เมื่อสำรวจตัวเองหน้ากระจกจนแน่ใจแล้วว่าสภาพของผมในตอนนี้....อยู่ในสภาพที่คิดว่าดูดีที่สุดแล้วล่ะ ผมจึงเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินดิ่งไปที่ลิ้นชักหัวเตียงของตนเองก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมาจากในนั้น แล้วเดินฝ่าไปที่ห้องครัวก่อนจะเปิดตู้เย็นควานหาช็อคโกแลตรสโปรดของใครอีกคนที่นั่งไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่หน้าทีวีห้องรับแขกออกมา

“ปลาวะ_อึก!”คนตัวสูงที่ได้ยินเสียงเท้าเล็กโดนมาจากทางห้องครัวก็รีบหันมามองทันที แต่ก่อนจะได้เอ่ยคำขอโทษใดๆ ร่างสูงก็ต้องสะอึกกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน เมื่อเห็นสภาพของอีกคนที่กลับมาพร้อมกับขนมในมือ

“นี่...”ร่างเล็กทิ้งตัวคร่อมหน้าตักขออีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟาทันทีที่วางบรรดาขนมที่เพื่อนสนิทตัวสูงลงบนโต๊ะหน้าโซฟา

“คะ...ครับ”จีจุนที่ทำตัวไม่ถูกแบบนี้ผมพึ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก น่ารักดี....แม้ว่าเราจะสกินชิปกันบ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ผมก็แทบจะไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเลยด้วยซ้ำ

“ต่อจากนี้ถ้าไม่ผลักออกวาฬจะไม่หยุดแล้วนะครับจุน”ผมเลื่อนตัวไปกระซิบข้างหูเขาก่อนจะกดจูบเบาๆข้างแก้มนั้น ก่อนที่ผมจะทิ้งน้ำหนักสะโพกลงไปหาตัวตนของเขาที่นอนสงบอยู่ด้านล่างอย่างใจเย็น แล้วเริ่มขยับสะโพกเข้าหาอีกคนช้าๆ

“ฮื่มม! วาฬเดี๋ยว...อ่าส์ เดี๋ยวครับคนดี”อีกคนพยายามดันผมออกเบาๆ มือแกร่งออกแรงบีบไหล่ผมเล็กน้อย

“ถ้าไม่ผลักออกอย่างจริงจังก็อย่าหวังว่ากูจะหยุดนะจี้”ผมเงยหน้าไปสบตาอีกคนตรงๆ หัวใจของผมเต้นระรัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อพบว่านัยตาสวยที่ผมหลงรักมาตลอดกำลังสะท้อนภาพของผม 

“วาฬกูเป็นตุ๊ดไง”คำพูดของอีกคนทำให้ผมชะงัก ความเจ็นแล่นแปล๊บขึ้นมาจนหน้าและมือของผมชาไปหมด

“...”

“แต่ว่านะ-”

“...ยังไงก็เป็นไปไม่ได้สินะ ฮาๆ”ผมหลุดขำเยาะเย้ยตัวเองออกมา นี่ผมทำอะไรอยู่กันนะ แต่งตัวน่าอายมาทำเรื่องทุเรศๆแบบนี้ใส่เพื่อนสนิท ฮาๆ น่าสมเพชจริงๆ

“ปลาวาฬ”

“กูชอบมึง!”ผมตะคอกใส่เขาเสียงดัง  ใช่...มันคือสิ่งที่ผมอย่างทำมาตลอด

“...”

“ไม่ดิ...กูรักมึงต่างหาก”

“...”

“รักมาตลอด 4-5 ปี”รักทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีความหวัง

“...”

“ขอโทษนะจี้”ขอโทษที่ดันทุรังมาขนาดนี้...ขอโทษจริงๆ

“ปลาวาฬ...”

“ขยะแขยงใช่ไหม? ตกใจหรือเปล่า?”ผมลูบหน้าสวยของเขาเบาๆ แล้วส่งยิ้มให้เขา ยิ้มที่ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ามันบิดเบี้ยวแค่ไหน แต่ผมก็พยายามสร้างมันขึ้นมา

“ไม่...คือ_”

“กูพอแล้วล่ะ...”ผมควรพอได้ตั้งนานแล้ว

“หมายความว่าไง?”

“กูคงไม่รออีกต่อไปแล้วล่ะจี้”ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อพยายามสะกดไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา

“รออะไรวาฬ?”

“รอให้มึงหันกลับมารักกูบ้างไง ฮึก”ก้อนสะอื้นที่ไหลลงคอทำให้ผมหลุดสะอื้นออกไป

“มึงจะไปไหน”

“กลับไปที่ของกูไงจี้...กูเพื่อนสนิทมึงไง”ผมว่าพรางพยุงตัวจะลุกออกจากตักของจีจุน

“ขอโทษนะ...”

“ไม่เป็นไร...กูเข้าใจ”

.

ไม่รู้สึกก็คือไม่รู้สึก...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“แต่ว่ามันไม่ทันแล้ว”จีกระชากเอวผมให้กลับไปนั่งบนตักของเขาเหมือนเดิม ผมมองการกระทำของเขาด้วยความไม่เข้าใจ

“อะไรไม่ทัน? อ๊ะ!”ผมร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงตัวตนของอีกคนที่แข็งขืน และมันกำลังเสียดสีขาอ่อนของผมอยู่

“ถึงกูเป็นตุ๊ด...แต่กูก็เป็นรุกครับปลาวาฬ”คนตัวสูงว่าก่อนจะแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เดี๋ยวนะ! ผมว่ามันแปลกๆ

“มะ...อ่าห์ หมายความว่าไง!”คนตรงหน้าไม่รอให้ผมได้ทันตั้งตัวสวดสะโพกขึ้นมาอย่างแรง จนส่วนหัวของอะไรบางอย่างที่ว่าเสียดสีกับเนื้อนิ่มด้านหลังของผมอย่างหนัก

“กว่าจะยอมสารภาพออกมาว่ารักกัน...นึกว่าต้องรอให้กูลงแดงก่อน”

“ห๊ะ!! เดี๋ยวนะ....!”

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ!

“กูก็ชอบมึง...กูหลงมึงจะตายอยู่แล้วครับ ทำไมไม่รู้ตัวบ้างเลยล่ะปลาวาฬ”คนตัวใหญ่ว่าก่อนจะกดจูบลงมาอย่างรวดเร็วทันทีที่พูดจบ จูบของเขาครั้งนี้ต่างออกไป มันไม่ได้รุกล้ำเข้ามาแต่อยากใด เพราะเขากำลังหยอกล้อผมด้วยการกดจูบลงมาหลายๆที บางก็แกล้งแหย่ลิ้นเข้ามาแล้วผละออก จนผมต้องเป็นฝ่ายรั้งคอเขาเข้ามาประกบจูบ แล้วสอดลิ้นเข้าไปสำรวจข้างในโพร่งปากนุ่มของอีกคน กลิ่นกาแฟอ่อนๆกปลายลิ้นของเขายังคงเป็นกลิ่นที่มัวเมาผมได้เสมอ เราจูบกันซ้ำๆจนดูเหมือนว่ามันจะไม่มีวันสิ้นสุด...จูบของเขาเหมือนสารเสพติด และผมขาดมันไม่ได้แล้วล่ะตอนนี้..

“มึงหลอกกูหรอจี้!”หลังจากแลกลิ้นกันอยู่นานสองนานผมก็ผละออกเพื่อสูดอากาศหายใจมาในปอด

“เปล่านิ...กูแค่บอกไม่หมด นอกนั้นมึงก็คิดไปเองทั้งนั้น ถ้ากูแสดงออกมากกว่านี้อีกนิด กูคงได้จับมึงแดกไปแล้ว”เขาว่าพรางยิ้มพร่า

“อีจีจี้!!!!”ผมทุบอกอีกคนแรงๆอยู่หลายที ส่วนจี้ก็เอาแต่นั่งขำผมอยู่แบบนั้น

“เรียกจี้อีกที่...พรุ่งนี้ระวังเดินไม่ได้นะครับ”

“ไอ้!”

“พอแล้วครับ...มาต่อเรื่องของเรากันได้แล้ว”จี้ว่าก่อนจะเชยคางผมขึ้นแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์อีกครั้ง

“ไม่ต่อโว้ย!!...จะไปนอนแล้ว”ผมว่า

“บอกไว้ก่อนว่ากลับใจตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วล่ะครับคุณ”

“งั้นหรอ...”ผมเอียงคอเล็กแล้วน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานให้กับเขา 

“หืมม?”เขามาตามอย่างสงสัย

“เดี๋ยวก็รู้”

ผมเอี้ยวตัวไปหยิบช็อคโกแลตบาร์ที่จี้ชอบมาอมไว้ในปาก รอมันละลายแล้วก้มลงไปประกบปากเข้าหาอีกคน จี้ดูตกใจเล็กน้อยแต่สักพักก็เริ่มกลับมาไล่ต้อนลิ้นของผมที่กำลังปัดปาดไปทั่วปากใหญ่ของอีกคน สลับกันลิ้มลองช็อคโกแลตรสโปรดของเขาอย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เพียงพอสำหรับคนตรงหน้า ร่างสูงรั้งต้นคอของผมเข้าหาอีกคนแล้วกระกบจูบลงมาแนบแน่นกว่าเดิม 

“อืมม..วาฬ...วาฬครับ”จี้ครางต่ำในลำคอเมื่อผมผละออกมากดจูบตามสันกรามของอีกคนพร้อมๆกับขยับสะโพกสวนแกนกายใหญ่ที่กำลังร้องเรียกสัมผัสจากผมอยู่ ผมเอื้อมมือไปกุมมือใหญ่ของจี้เอาไว้แล้วใช้ปากของผมครอบครองนิ้วยาวสวยของอีกคน ใช้ลิ้นดุนดันมาสลับกับการรูดเข้าออกช้าๆ ก่อนจะควงสะโพกเล็กน้อยให้อีกคนหวิวเล่น ขณะที่จ้องตาอีกคนอยู่  

ได้เวลาเอาคืนแล้วครับ...:)

“จีจุนเป็นของคนอื่นไม่ได้แล้วล่ะนะ...เพราะจีจุนต้องเป็นของๆปลาวาฬคนเดียว”ผมกรีดยิ้มหวานให้อีกคนก่อนจะเลื่อนมือไปปลดกางเกงอีกคนออก เพื่ออนุญาติให้แก่นกายใหญของอีกคนได้ออกมาหายใจ แต่ก็ต้องผงะออกเมื่อพบว่าขนาดของมันใหญ่กว่าที่เคยจินตนาการไว้

“เป็นอะไรไปครับคนดี...กลัวหรือไง?”เขายิ้มขำๆกับท่าทางของผม กลัวสิอีหวึ่ง! ไอ้ที่ยั่วๆบดๆที่ว่ามาเนี่ยกูดูหนังโป๊มาค่ะ แต่เห็นแบบนี้ กูซิงนะค่ะทุกคน!!! กูยังซิงงง!!!!!!!!!!1

ใจเย็นๆไว้ปลาวาฬมันก็เหมือนกับในคลิปพวกนั้นนั่นแหละ..อย่างที่เจ้สองบอกว่า เราต้องคุมเกม!

เราต้องงงง!!!

คุมเกม!!

[GJUN PART]

เคยเห็นลูกแมวที่พยายามจะเป็นเสือไหมครับ ตอนนี้คนตรงหน้าผมกำลังทำแบบนั้นอยู่...มือเล็กๆนั้นกำลังค่อยๆเลื่อนมาสัมผัสตัวตนของผมอย่างกล้าๆกลัวๆ สายตาเลิ่กลั่กของปลาวาฬทำให้ผมแทบจะกลั่นยิ้มไว้ไม่อยู่ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นคนตัวเล็กก็ยังพยายามใช้มือน้อยๆของตัวเองกอบกุมแกนกายของผมเอาไว้ ก่อนจะเริ่มขยับมือช้าๆด้วยใบหน้าที่แดงจัด

“ฮืมมม...วาฬ”ผมแกล้งครางชื่อเขาคลอเบาๆ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดใบหูเล็กนั้นทวีคุณแดงขึ้นเลื่อยๆ มือสั่นๆของอีกคนยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดี แม้เจ้าตัวจะสั่นจนน่าสงสาร

“อมมันให้ดูหน่อยดิ”ผมว่าก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่อีกคน

“...”ใบหน้าแดงก่ำเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมก่อนจะค่อยๆแลบลิ้นเล็กออกมาโลมเลียส่วนหัวของลูกชายผม ก่อนจะค่อยๆดูดกลืนตัวตนของผมเข้าไป ให้ตายสิ...หน้าตาแบบนั้น ใครเขาสั่งเขาสอนให้ทำกัน

“วาฬ...อ๊ะ...ระวังฟัน ตรงนั้น...อื้ม!”ฟันเล็กขูดเบาๆไปตามความยาวของท่อนเอ็น ความเสียวตีตื้นขึ้นมาจนผมสะดุ้ง

“ขะ...ขอโทษๆ”คนตัวเล็กรีบผละออกมาขอโทษขอโพยผมทันที ใบหน้าเล็กหงอยลงอย่างรู้สึกผิด มันน่านัก!!

“เจ็บนะวาฬ”

“ขอโทษ...ตอนที่ดูมันไม่ใช่แบบนี้นี่”

“ไปดูอะไรมาครับ..หื้ม?”ผมรั้งอีกคนให้กลับมานั่งบนตัก  สอดแกนกายใหญ่เข้าไปแทรกระหว่างขาอ่อนนิ่มที่กำลังบีบตัวเข้าหากันแล้วเริ่มขยับสะโพกเบาๆ

“นะ...ฮื้อ หนังโป๊!”คนตัวเล็กเลิ่กลั่กอีกครั้งเมื่อแกนกายของผมขยับเข้าไปเสียดสีชั้นในบางของตนจนรู้สึกได้ถึงของตนเล็กของอีกคนที่เริ่มแข็งขืน ให้ตายดิ...เขาใส่แค่กางเกงในตัวเดียว 

“ไปดูของคนอื่นมาหรอวาฬ...หวงนะ”ผมกระซิบข้างใบหูเล็กของอีกคนเบาๆ

“แค่ศึกษาเอง”มือเล็กเลื่อนมากุมมือผมเอาไว้ก่อนจะใช้ริมฝีปากบางนั้นดูดกลืนนิ้วของผมเข้าไป ลิ้นเล็กหยอกล้อเล่นกับนิ้วมือของผมอย่างสนุกสนาน ดูดดึงมันจนเปียกชุมไปด้วยน้ำลายของตัวเอง 

“ทำแบบนี้...พรุ้งนี้ไม่ต้องไปเรียนนะครับ”ผมฝั่งหน้าเข้าไปซุกไซร์ซอกคอขาวของอีกคน ดูดดึงเนื้อนิ่มเข้ามาแล้วตีตราจองเจ้าของร่างบางที่เริ่มหอบหนัก มืออีกข้างที่ว่างอยู่ไล่บดขยี้ยอดอกสวย หยอกล้ออกเล็กผ่านเสื้อนักศึกษาตัวบาง

“คะ..อ่าส์ เบา...เบาหน่อย ฮื้อออ!”ผมแกล้งงัดตัวตนกระแทรกเข้าหากางเกงในบางนั้นอย่างแรงติดกันอยู่สามสี่ที เพื่อให้ตัวตนของเราเสียดสีกัน มือใหญ่บีบเฟ้นสะโพกนิ้มอย่างมันมือ  ก่อนจะกดจูบตามต้นคอขาวของอีกคน ไล่ขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของในทุกๆตารางนิ้วที่ริมฝีปากไล้ผ่าน

“...”

“รอก่อน...”คนตัวเล็กลุกขึ้นจากอ้อมก่อนของผมด้วยขาที่สั่นเทาก่อนจะหันตัวกลับมาทางผม แล้วค่อยๆนั่งลงบนโต๊ะตัวเล็กด้านหน้า มือเรียวค่อยถอดชั้นในตัวจิ๋วออกช้าๆ แล้วค่อยอ้าขาออกกันเป็นรูปตัวเอ็มจนสามารถมองเห็นอะไรต่อมิอะไรใต้เสื้อเชิ้ตขาวนั้นอย่างชัดเจน...แวบแรกที่เห็นราวกับผมได้หยุดหายใจลงไปแล้วจริงๆ  ไวเบรเตอร์สีชมพูขนาดจิ๋วที่สอดอยู่ด้านในตัวคนตัวเล็กกำลังสั่นอย่างหนัก ร่างเล็กกระตุกเบาๆตามแรงสั่นของมัน ก่อนที่มือเรียวสั่นเทาจะเอื้อมมารูดรั้งแกนกายเล็กของตนไปด้วย ตาเรียวจับจ้องมาที่ผมและ...ไอ้ตัวแสบ!

“จี...อ๊ะ...อื้ออ..จีจุนจะ...อ๊ะ...จีจุนของเราอื้อ..”มือเล็กยังคงชักรูดแกนกายสีสวยของตนไปมาสลับกับครางเสียงหวานร้องเรียกหาผม ตากลมปรือไปด้วยน้ำสีใสคล้ายๆกับกำลังทรมาณ

“รีโมทอยู่ไหนครับคนดี”ผมโน้มตัวลงไปใช้แขนทั้งสองข้างกักคนตัวเล็กไว้กับโต๊ะนั้น แล้วเอ่ยถามแนบชิดริมฝีปากของอีกคน

“นะ...ในซองช็อคอื้อ...ช็อคโกแลต”ผมเลื่อนมือไปหยิบรีโมทขนาดเล็กที่ใส่ควบคุมแรงสั่นของไวเบเตอร์ออกมาจากซองขนมแล้วปรับแรงสั่นให้เพิ่มขึ้นเป็นระดับที่สอง

“อ๊า....อ๊ะ...อื้อออ...อ๊ะ..จะ...จี...จี!”ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวโผล่เข้ากอดผมพร้อมกับพร่ำร้องเรียกผมอย่างลืมตัว  

“หึ...ทำตัวเองนะปลาวาฬ”ความตั้งใจที่จะนุ่มนวนและถนอมคนตรงหน้าขาดสะบั่น หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลยคนดี...ผมส่งนิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของคนตัวเล็กเข้าไปทักทายช่องทางสีสวยที่ล่อตาล่อใจผมอยู่ตรงหน้าจนมิดโคนนิ้วยาวแบบไม่ให้อีกคนตั้งตัว กดปลายนิ้วควานหาจุดกระสั่นของอีกคน จนเมื่ออีกคนสะดุ้งขึ้นผมจึงระดมกดย้ำตรงจุดเสียวของเขาย้ำๆ จนอีกคนครางออกมาไม่เป็นศัพท์ ด้านในโพรงอุ่นของอีกคนบีบรัดเข้าหากันเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามารุกล้ำ ตอดนิ้วของผมจนเสียวช่วงล่างไปหมด

“ห๊ะ...ไม่ไหวละ...อ่าส์...แล้ว”ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามออกมาใส่หน้าท้องของตนจนหมด แต่ยังไม่ทันจะได้หายเหนื่อย ผมอาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปกระแทรกตรงจุดเสียวของอีกคนเน้นๆพร้อมกับเพิ่มกำลังไวเบรเตอร์ให้สันรุนแรงขึ้นกว่าเดิม

“อ๊า...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...จะ...ฮื่ออ..จะตายแล้ว”เสียงหวานกรีดร้องออกมาราวกับจะขาดใจ สะโพกเล็กบดสู้กับนิ้วมือของผมอย่างลืมตัว ตาหวานเยิ้มช่ำไปด้วยน้ำสีใส่ ร่างเล็กที่แดงก่ำไปทั้งตัวในสภาพที่หอบหนัก ให้ตายสิ...อย่าหาว่าผมใจร้ายเลยนะครับ! เขาทำตัวเอง...

“จะ...จีเข้า...เข้ามานะ อื้ออ..”ผมควักเอาแกนกายใหญ่ของตนออกมารูดรั้งสองสามที ผละนิ้วมือยาวของตนออกจากทางรักของปลาวาฬ ก่อนจะแกล้งงถูไถส่วนหัวของผมกับปากทางรักที่เต้นตุบๆ ร่ำร้องหาสัมผัสจากผม

“ตามคำเรียกร้องเลยครับที่รัก”ผมกดจูบบนปากบางของคนตัวเล็ก แล้วกดตัวตนเข้าไปในทางรักของคนตัวเล็กช้าๆ เพียงชั่วขณะที่สอดใส่เข้าไปจนเกือบจะมิดด้าม ผมก็รู้เลยว่าคนตัวเล็กตรงหน้าต้องเจ็บมากแน่ๆ มือเล็กจิกลงบนไหล่ของผมเพื่อบรรเทาความเจ็บพร้อมๆกับฟันคมที่กัดปากของตัวเองเอาไว้ น่ารักครับ...ผมอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปป้อนจูบให้รางวัลคนเก่งของตัวเอง  เมื่อเริ่มปรับตัวได้ผมจึงค่อยๆดันมันเข้าไปจนสุด 

“ขะ...ขยับสิ”คนตัวเล็กบ่นเบาๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น  ผมอมยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะเริ่มขยับ ผมปิดไวเบรเตอร์ให้หยุดทำงาน แล้วจงใจกระแทรกเน้นๆไปที่จุดเสียงของอีกคน เชื่องช้าแต่หนักหน่วง...กดแกนแกนให้ขยี้ไปกับผนังทางรักแล้วถอนตัวออกเกือบจะสุดก่อนจะดันอัดแกนกายใหญ่เข้าไปใหญ่อีกครั้ง ขยี้จุดเสียวของอีกคนเน้นๆ 

“จี...เร็วหน่อย มะ...อ๊ะ จุก..สะ...เสียว”ผมไล่บดไวเบรเตอร์ด้านในให้ขยี้ผนังโพรงนุ่มไปด้วย มือใหญ่เอื้อมไปบดบีบเนื้อนิ้มสองข้างอย่างมันมือ ก่อนจะประกบปากดูดึงยอดอกสีสดที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่นั้นอย่างรุนแรง ส่งลิ้นสากไล่ตวัดเขี่ยตุ่มไต่เล็กอย่างเอาใจอีกคน

“ซี๊ดดด...แน่นดีชิบหาย”ผมส่งแกนกายเข้าไปกระแทรกจุดเสียวของอีกคนอย่างไม่ยั้งแรง พร้อมกับเริ่มเปิดไวเบรเตอร์ให้กลับมาทำงานอีกครั้ง แล้วเลือกไปที่เบอร์แรงสุด ก่อนจะโถมตัวกระแทรกตัวตนใส่อีกคนเต็มกำลัง ตามอารมณ์ที่ครุกรุนขึ้นเลื่อยๆ ร่างกายนี้เป็นของผม...และเขาจะเป็นของๆผมแค่คนเดียว

“อ๊ะ!...อ๊าๆ...อื้อ...อืออ”ร่างบางเสียดสีกับโต๊ะกระจกอย่างแรง จนได้ยินเสียงผิวเนื้อครูดไปกับแผ่นกระจกใส่ด้านล่าง ตามแรงกระแทรกกระทั้นของผม ก่อนที่ทุกอย่างจะชะงักเมื่อจู่ๆ ผมเกิดคิดอะไรบางอย่างได้

“เฮือก! อ๊าาาาาาาา...ละ..ลึก! จี...ไม่..อ๊ะๆ”ผมพลิกตัวร่างบางให้หันหลังกลับมาหาผม แล้วช้อนข้อพับเล็กใต้ขาเรียวของอีกคนก่อนจะออกแรงอุ้มร่างอ่อนแรงขึ้นยืนแล้วออกเดินไปทั่วห้อง กระแทรกตัวตนใส่อีกคนไม่ยั้งพร้อมกับจับขาอีกคนอ้าออกกว้าเพื่อให้แกนกายได้เข้าไปลึกยิ่งขึ้น 

“ปลาวาฬ...จำเอาไว้ เวลาโดนตุ๊ดเอามันไม่เสียวเท่านี้หรอกครับ”ผมเดินมาหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องนอน ก่อนจะจับขาเล็กอ้าออกกว้างอีกให้อีกคนได้เห็นภาพสะท้องของแกนกายของผมที่กำลังผลุบเข้าออกช่องรักของตัวเอง ใบหน้าเล็กแดงซ่าน ปากก็ยังคงร้องครางอย่างทรมาร มือเรียวช่วยรูดรั้งแกนกายเล็กของตัวเองไปเรื่อยๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะกระตุกตัวปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนหน้าท้องและขาอ่อนของตัวเอง

“ว้า...เสร็จไม่รอกันเลยนี่”ผมวางปลาวาฬลงบนเตียงนอนก่อนจะเร่งจังหวะกระแทรกตัวใส่อีกคนเน้นๆอีกสองสามครั้งแล้วปลดปล่อยน้ำรักใส่ตัวคนตัวเล็ก จนบางส่วนทะลักออกมาจากทางรักของคนตัวเล็กที่นอนหอบอยู่ข้างใต้จนเปรอะไปทั่วผ้าปูที่นอน

“อื้อออ...อะ เอาออกไปซี่!”คนตัวเล็กโวยวายให้ผมถอดถอนตัวออก พูดไปก็หน้าแดงหูแดงไป....คิดดีไม่ได้เลยครับ

“เอาออกทำไมอ่ะ...อุ่นดีออก ชอบ...”ผมก้มลงไปกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากบวมเจ่อของอีกคน

“เสร็จแล้วก็เอาออกไปซี่...มันอึดอัด อ๊ะ!”ผมแกล้งกระแทรกตัวตนใส่เขาอีกครั้ง

“ใครบอกเสร็จ...บอกแล้วนี่ว่าคืนนี้ไม่ให้นอน”ว่าจบผมก็เริ่มขยับเอวอีกครั้ง

“ห๊ะ...อ๊ะ! เดี่ยว!!!!”รอมาตั้งหลายปีเรื่องอะไรจะปล่อยผ่านแค่ยกเดียวล่ะครับจริงมั้ย?